Os amigos do agresor
Pouco despois de que Errejón presentase a súa dimisión a raíz de que varias mulleres o sinalasen como agresor machista, varios homes decidiron escribir en Mastodon.gal cousas positivas sobre el. Errejón devolveume a esperanza na política institucional. Errejón dimitiu inmediatamente, non coma outros. Tede cautela, agardade, aínda non temos toda a información. Coma quen escribe unha elexía trala morte dun alto cargo, algúns homes correron expresar publicamente, sen cautela nin información nin hostias, o seu aprezo incondicional por outro home que non coñecen persoalmente nin saberá nunca que existen. Cando lles contei aes miñes amigues que Carlos tentou meterme man unha noite de festa que me levou a casa, responderon “xa sabes como se pon cando bebe”. Cando lle contei á miña nai que David se enfadou tanto comigo que me acabou gritando no hospital mentres eu agardaba os resultados dunha resonancia para saber se tiña ou non unha contusión por un accidente, respondeu “David é xoven, púxose nervioso”. Cando lle contei a un amigo que Daniel me violou na nosa primeira cita, respondeu “ti tamén, como te metes na súa casa?”. Unha realidade innegable é que todas, ou case todas as mulleres e persoas femme que coñecedes sufriron algún tipo de agresión polo feito de seren mulleres ou persoas femme. A inmensa maioría desas agresións foron cometidas por homes. E a inmensa maioría deses homes teñen amigos, colegas, compañeiros de “cuadrilla” que saben que cando bebe non se controla, que é mui insistente, que todas as mulleres coas que anda acaban desaparecendo misteriosamente, que é un tío xenial pero non o deixarían a soas coa súa irmá, ou coa súa filla adolescente, pero é mui bo amigo, en serio, só que ás veces non sabe calar e fai chistes de mal gusto, pero é bo tío. Neste bar non podemos entrar con el porque tocou a unha camareira, pero estivo na miña voda porque somos como irmáns. Unha vez pasounos uns nudes da moza que tiña, dixémoslle que era pasarse, pero claro que as miramos, claro que non o denunciamos nin falamos con ela, a ver, non saíu do grupo de colegas. Marcha sempre con tías claramente bébedas de máis, é un golfo, pero é bo amigo, en serio. Devolveume a esperanza na política institucional. Dimitiu inmediatamente, non coma outros. Tede cautela, agardade, non sinaledes aínda ao agresor, seguro que hai unha explicación.