Buscando recuerdos
Me casé en el año 1982 quiero recordar. Les dos éramos muy jóvenes y estábamos tremendamente enamorades. En un momento dado, un fin de semana con amigues en el campo, junto a una hoguera, días antes de la boda nos quisieron hace un pequeño homenaje y yo me sentí en la obligación de devolverles el cariño que nos mostraron cantando una canción que hablase de nuestro amor. Por aquél entonces yo era un acérrimo seguidor del folclorista Joaquín Díaz y recordaba una canción Noruega o Sueca, no lo recuerdo bien, de uno de sus discos de folclore internacional que se titulaba: Jag väntar vid min mila y que a mí me había fascinado desde el momento que la oí.
Hoy la he recordado y os la traigo por aquí en la versión de sus creadores Hootenanny Singers y os paso una traducción que he hecho con algunos arreglos para que el lenguaje sea inclusivo.
Espero junto al fuego mientras sufren las horas mientras las estrellas vagan y las noches pasan. Estoy esperando a alguien que viene de lejos le más queride, le más queride de ojos azules
Imaginé una flor fragante vagando y soñé con una risa temblorosa y escurridiza Pensé que había visto venir a mi amade. a través del bosque, sobre los páramos una noche nevada
Quería llevar mi sueño feliz en mis manos a través de los matorrales donde está mi cabaña y gritar de alegría a mi amade ¡bienvenide!, cuánto te esperé en mis años solitarios
Espero junto a mi hoguera mientras sufren las horas. mientras los bosques cantan y los cielos se van Espero une caminante de tierras lejanas. le más queride, le más queride de ojos azules
Jag väntar vid min mila medan timmarna lida, Medan stjärnorna vandra och nätterna gå. Jag väntar på en kvinna från färdvägar vida Den käraste, den käraste med ögon blå.
Jag tänkt mig en vandrande doftande blomma Och drömde om ett skälvande gäckande skratt, Jag trodde jag såg den mest älskade komma Genom skogen, över hedarna en snötung natt.
Glatt ville jag min drömda på händerna bära Genom snåren dit bort där min koja står, Och höja ett jublande rop mot den kära. Välkommen du, som väntats I ensamma år.
Jag väntar vid min mila medan timmarna lida Medan skogarna sjunga och skyarna gå. Jag väntar på en vandrerska från färdvägar vida - Den käraste, den käraste med ögon blå.
Si te ha gustado esta entrada puedes enviarme tus comentarios en Mastodon: @fmolinero@neopaquita.es
Puedes seguir este blog desde cualquier red del Fediverso o mediante RSS. @fmolinero@neopaquita.es">